Thursday, December 24, 2009

თბილისში - ევროპის გადასარჩენად

ბერნარ-ანრი ლევი


თბილისში - ევროპის გადასარჩენად


ბერნარ-ანრი ლევი არის ცნობილი ფრანგი ფილოსოფოსი, ჟურნალისტი და მწერალი, მიმართულება "ახალი ფილოსოფიის" ("Nოუველლე Pჰილოსოპჰიე") ერთ-ერთი ლიდერი. ეს ინტერვიუ, რომელიც ადასტურებს, რომ რუსეთთან დაპირისპირებაში მარტო არა ვართ, გამოქვეყნდა გასული წლის აგვისტოს საქართველო-რუსეთის ომის ცხელ კვალზე - ჭალლ შტრეეტ ჟოურნალ-ის 2008 წლის 27 აგვისტოს ნომერში.

რუსეთის "გასეირნების" მომავალი საქართველოში უნდა განისაზღვროს, მაგრამ ზოგიერთი დასკვნა შეიძლება უკვე გაკეთდეს:

_ რუსეთის ხელისუფლება უჩვეულოდ უხეშია პოსტ-საბჭოთა პერიოდში, როგორც ეს უკვე ვნახეთ ჩეჩნეთში. ეს უხეშობა დასტურდება– თუმცა მცირე მასშტაბით – რუსეთის არმიის მიერ სუვერენული ქვეყნის ოკუპაციით. მოძრაობს ისე, როგორც მას გაეხარდება, მიდი-მოდის სურვილისამებრ, ფაქტობრივად ანადგურებს ახალგაზრდა დემოკრატიის სამხედრო და სამოქალაქო ინფრასტრუქტურებს. გაოგნებული სამყარო თვალყურს ადევნებს მას. დღეს ეს საქართველოა. იქნება ეს უკრაინა ხვალ? ან იგივე ალბათ მობეზრებული რუსულენოვანი მოსახლეობისათვის მსაგავსი სოლიდარობის გაწევის სახელით იქნება ეს ბალტიის ქვეყნები? ან პოლონეთი?

_ ახალი რუსეთი ინდიფერენტულია საერთაშორისო პროტესტების, გაფრთხილებების მიმართ. ცივ ომს თავისი წესები, კანონები ჰქონდა. ეს იყო პერიოდი, რომელშიც ნიშნები რუდუნებით იყო გაშიფრული. ეს იყო ნახევრადმებრძოლი, ნახევრადპაციფისტური ინტერპრეტაცია მოქმედებებისა, რომლის განმავლობაში ჩვენ დროს ვატარებდით იმის რეაქციაში, რასაც ფილოსოფოსი მიშელ სერე უწოდებდა მეტოქეობის `ცეცლისა და კივილის ნიშნებს.~ ამ ახალი სახის ცივ ომში ნიშნები აღარ არსებობს. არანაირი კანონები. ნაცვლად ამისა, რუსეთი მუდმივად მიუღებელი ბინძური ჟესტიკულაციით გვთავაზობს მესიჯებს, რომელთაც ვიცით, რომ არანაირი ეფექტი არ ექნებათ. არ იყო ასე, როდესაც კონდოლიზა რაისის თბილიში ვიზიტის დროს ვლადიმირ პუტინმა ცინიკურად და თავდაჯერებულად, რაც გუშინდელი სამყაროსათვის წარმოუდგენელი იყო, თავის ჯარებს კასპისკენ წინსვლა დაავალა, რომელიც 30 კმ-შია დედაქალაქიდან?

_ რუსეთს სირცხვილის გრძნობა არ გააჩნია, როდესაც საქმე ეხება პრინციპებსა და იდეალებს, როდესაც ამახინჯებს პრინციპებსა და იდეალებს. იგი იყენებს კოსოვოს `პრეცედენტს~, თითქოს და არსებობდეს რაიმე მსაგვსება სერბულ პროვინციასა, რომელიც განადგურდა ათეულობით წლების მანძილზე მიმდინარე ეთნიკური წმენდის გამო და ოსეთში არსებულ სიტუაციას შორის, რომლის `გენოციდის~ მსხვერპლნი, უკანასკნელი მონაცემებით, მოხსენება მომზადებულია Hუმან ღიგჰტს ჭატცჰ-ის მიერ, მხოლოდ 47 გარდაცვლილია. და ნახეთ როგორ ატრიალებენ ისინი საქმეს თავის სასარგებლოდ – ისევე, როგორც იგივე რუსულენოვანი ეროვნული უმცირესობები – რომელთაც სურთ იმპერიის მკლავებში ჩახუტება – ეს არის `ინტერვენციის აუცილებლობის, მოვლეობის~ არგუმენტი, რომელმაც შეიძლება გაამართლოს გორსა ან სადმე სხვაგან რუსული არმიისა და მილიციის მიერ ჩხრეკის ჩატარება. ეს არის ჯარიმა, დიდი პრინციპი ძვირფასი საფრანგეთის საგარეო საქმეთა მინსიტრისა და ზოგიერთი სხვა პერსონის მიმართ. როგორი გაბედულია! კარგი, ბატონმა პუტინმა გაბედა, ბატონმა პუტინმა იფიქრა ამაზე და გააკეთა კიდეც.

_ ევროპული - და ამ შემთხვევაში საფრანგეთის დიპლომატია - მეტად სუსტია. ჩვენ ვიმედოვნებთ, რომ დიდი დემოკრატია ამხილებს და სანქციებს დააკისრებს აგრესორს, ნიუანსების გარეშე. მაგრამ სინამდვილეში პირიქით გაკეთდა. მხარე, რომელზედაც იქნა განხორციელებული იერიში, აღმოჩნდა ერთადერთი სანქციადადებული. სუსტს და არა ძლიერს დაათმობინეს. როგორც ეს 15 წლის წინათ მოხდა დაიტონში, როდესაც ბოსნიის ლიდერი ალია იზეტბეგოვიჩი აიძულეს ხელმოწერაზე, დამძიმებული გულით, შეთანხმებამ საფუძველი ჩაუყარა მისი ქვეყნის დანაწევრებას. საქართველოს პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი იძულებული იყო ხელი მოეწერა შეთანხმებისთვის, რომელსაც რუსები `მედვედევის დოკუმენტს~ უწოდებენ. მასში ერთი სიტყვაც კი არაა ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობის აღსანიშნავად.
ამ დოკუმენტს მოყვება ცნობილი `უსაფრთხოების დამატებითი პუნქტები~ , რომელიც ნებას რთავს რუსულ არმიას უფლებას დაფუძდნეს იქ და ჩაატაროს პატრულირება, ეს პრინციპში იმდენად სკანდალურია, რამდენადაც ბუნდოვანი გამოყენების მხრივ. ნუთუ სამყარო თავდაყირა დადგა? ეს ალბათ სიზმარია.

_ პირველივე დღიდან დასავლეთის საზოგადეობრივი აზრი წამოყენებული თეზისით შეცბუნებული იყო კრემლის პროპაგანდისტური მანქანის წყალობით. ჩვენ ახლა ვიცით, რომ რუსული არმია მედგრად და დაუღალავად ემზადებოდა თავისი საომარი მოქმედებებისათვის ჯერ კიდევ 8 აგვისტომდე. ჩვენ ვიცით, რომ მისმა სამხედრო და ნახევრადსამხედრო შენაერთებმა დიდი რაოდენობით თავი მოიყარა საქართვლოსა და ოსეთს შორის არსებულ `საზღვართან~, ჩვენ ვიცით, რომ რუსეთმა მეთოდურად შეაკეთა რკინიგზა, რომელზედაც სამხედრო მატარებლებს უნდა გაევლო, და ვიცით, რომ 8 აგვისტოს დილას სულ მცირე 150 ტანკი შევიდა როკის გვირაბის გავლით, რომელიც ჰყოფს ორ ოსეთს. სხვა სიტყვებით, არავის შეუძლია იგნორირება გაუკეთოს იმ ფაქტს, რომ პრეზიდენტმა სააკაშვილმა გადაწყვიტა მოქმედებებზე გადასვლა მაშინ, როდესაც მას სხვა არჩევანი აღარ ჰქონდა და ომი უკვე დაწყებული იყო. მიუხედავად ამ ფაქტების თავმოყრისა, რომლებიც აშკარაა ყველა კეთილსინდისიერი დამკვირვებლისთვის, ბევრი მედია საშუალება როგორც ერთი კაცი გაქანდა იმ თეზისისაკენ, რომ ქართველები არიან სუბიექტურები, ომის უპასუხისმგებლო პროვოკატორები.
ჩვენ ხელახლა უნდა გადავამოწმოთ ყოველივე. ჩვენ უნდა სიღრმისეულად გავაანალიზოთ სიბრმავის მექანიზმები, რომლებიც, Yთუ ჩვენ ფრთხილი არ ვიქნებით, უკვდავჰყოფს დასავლეთის სიმხდალეს, რომელსაც თავის დროზე ალექსანდრე სოლჟენიცინმა ბრალი დასდო და რომელიც, ჩვენი აზრით, ეხებოდა წარსულს. გონიერება, თუ არა ჩვენი პატივი, მოითხოვს გავემართოთ თბილისში ევროპის გადასარჩენად!

ინგლისურიდან თარგმნა სალომე ყორანაშვილმა

No comments:

Post a Comment