ვიქტორ სუვოროვი მრავალი ბესტსელერის ავტორია, რომელთაგან “აკვარიუმი” და “ყინულმჭრელი” მისი საუკეთესო რომანებია. ასევე არის მრავალი საინტერესო სტატიის ავტორი, რომლებშიც რუსეთის დაზვერვის შესახებ მოგვითხრობს. ქვემოთ გთავაზობთ ერთ-ერთ ასეთი წერილს, სადაც ვიქტორ სუვოროვი გვიამბობს რუსეთის უშიშროების სისტემაში არსებულ იმ მანკიერ მხარეებზე, რომლის ჩამოყალიბებასაც ათწლეულები დასჭირდა.
ვიკტორ სუვოროვი
რატომ არ არსებობს ამერიკაში საგარეო დაზვერვა?
არ დავიწყებ იმის მტკიცებას, რომ რუსეთი სპილოების ქვეყანაა, ამასთან დაკავშირებით ყველას სხვდასხვა აზრი შეიძლება ჰქონდეს, მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ რუსეთი არის საგარეო დაზვერვის სამშობლო. ამ საკითხთან დაკავშირებით ორი აზრი არ შეიძლება არსებობდეს. ახლა ჩვენი გამჭოლი მზერა “მსოფლიო იმპერიალიზმის” მთავარ ბასტიონს _ ამერიკას მივაპყროთ. არის თუ არა ამერიკაში საგარეო დაზვერვა? ყველასთვის ცნობილია, რომ ამერიკაში საგარეო დაზვერვა არ არსებობს. ამავე დროს შეიძლება ითქვას ისიც, რომ ნორმალურ ქვეყნებში ასეთი სამსახურის არსებობა წარმოუდგენელია. ამ საკითხთან დაკავშირებით გამოძიება სპეციალურად დიდ ბრიტანეთში ჩავატარე. პასუხი იყო კატეგორიული: ჯეიმს ბონდის ქვეყანაში საგარეო დაზვერვა არც იყო, არც არის და არც იქნება.
რუსეთში კი ასეთი სახელმწიფოებრივი სადაზვერვო წარმონაქმნი არსებობს (ჩBP - Служба внешней разведки), იგი ბოლშევიკებმა 1917 წელს რევოლუციის შემდეგ მოიგონეს. ამასთან ერთად მათ ბევრი ისეთი რამ მოიგონეს, რაც მსოფლიოში მანამდე არ არსებობდა; მაგალითად, პოლიტ-ხელები, პარტკომები, კოლმეურნეობები, გარდამავალი წითელი დროშა, ხუთწლედები, შრომადღეები და მათ შორის საგარეო დაზვერვაც. უცხოელს ამ წარმონაქმნების შესახებ რომ მოუყვეთ, დარწმუნებული არ ვარ, რომ სწორად გაგვიგებს. ჩათვლის, რომ ეს ყველაფერი უჩვეულო, გაურკვეველი და ეგზოტიკურია.
შეიძლება ამ საკითხთან დაკავშირებით ოპონენტების პროტესტი მოვისმინოთ. ისინი, ალბათ, იტყვიან, რომ რუსეთის გარდა მსოფლიოში არსებობენ ქვეყნები, სადაც საგარეო დაზვერვა მუშაობს. ეს, მართლაც, ასეა, მაგრამ აქ საუბარია იმ რეჟიმებზე და სახელმწიფოებზე, რომლებიც ჩვენს მიერ, ჩვენი სტანდარტებით, ჩვენი ტანკების მუხლუხოების გადავლის შემდეგ და ჩვენი მრავალმილიარდიანი დაფინანსებით არის შექმნილი. დამოუკიდებლად და საკუთარი ნებით საგარეო დაზვერვას არავინ შექმნიდა. ეს ძალდატანებით, ასე ვთქვათ, ჩვენი “ძმური” რჩევით გაითვალისწინეს და განახორციელეს, მაგრამ მას შემდეგ, რაც ამ ქვეყნებმა თავისუფლება იგემეს და რუსეთის ეგრეთ წოდებული “მფარველობისგან” განთავისუფლდნენ, ამ სახელმწიფოებრივი წარმონაქმნების არსებობაზე უარი თქვეს. თავად განსაჯეთ: პოლონეთში, ჩეხეთში, უნგრეთში და ბალტიისპირეთის ქვეყნებში საგარეო დაზვერვა აღარ არსებობს.
შეიძლება ასეთი კითხვაც გაჩნდეს: თუ მსოფლიოში საგარეო დაზვერვა არავის სჭრდება, მაშინ რუსეთს რაღად უნდა? ამ კითხვას რომ ვუპასუხოთ, მივუბრუნდეთ სათავეს. რა არის დაზვერვა? დაზვერვა არის მოწინააღმდეგის შესახებ მონაცემების შეგროვება და დამუშავება. დაზვერვა ყველა სახელმწიფოს აქვს, მაგრამ არცერთ მათგანს თავში არ მოუვა აზრად დაზვერვა ორ ნაწილად _ საშინაო და საგარეო დაზვერვად დაყოს. ნორმალურ ქვეყანაში ხელისუფლება ხალხს ემსახურება და მტრად არ აღიქვამს, აქედან გამომდინარე მის წინააღმდეგ დაზვერვას არ აწარმოებს.
კომუნისტების ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ მათ საკუთარი ხალხის წინააღმდეგ სასტიკი ბრძოლა გააჩაღეს. პირველ რიგში სამეცნიერო ინტელიგენცია, სასულიერო პირები, გენერალიტეტი, საუკეთესო ოფიცრები, მეწარმეები, მწერლები, პოეტები, მხატვრები, კომპოზიტორები გაანადგურეს. მათ გლეხობის საუკეთესო, შრომისმოყვარე ნაწილი კულაკებად გამოაცხადეს და ბრძოლა დაუწყეს. მათ ლოზუნგს წარმოადგენდა: მოვსპოთ კულაკები, როგორც კლასი და ეს განახორციელეს კიდეც. საკუთარი მოსახლეობის წინააღმდეგ ომი ათწლეულების განმავლობაში მიმდინარეობდა, ამ დროს იმაზე მეტი ადამიანი დაიღუპა, რამდენიც ორი მსოფლიო ომის შედეგად ნებისმიერ ქვეყანაში. კომუნისტებს და მათ ხელისუფლებას ხალხის ეშინოდა და მის წინააღმდეგ დაზვერვას აწარმოებდა. ასეთი მიდგომა 1917 წლის ოქტომბრის რევოლუციის შემდეგ დაიწყო. თუ დხრ-ს და ყრდლ-ს მასალებს წააწყდებით, მათში დაზვერვის სისტემაში არსებულ უცნაურ თანამდებობებს ამოიკითხავთ: მაგალითად, უწყებათშორისი მზვერავი, ყაზანის ვაგზლის მეექვსე პლატფორმის მზვერავი, დონის მონასტრის სასაფლაოს ზედამხედველი და მზვერავი, სამარშრუტო მზვერავი და ასე შემდეგ. სხვადასხვა ტიპის ჯაშუშები ქვეყანაში ასე გამრავლდნენ. შინაგან საქმეთა და სახელმწიფო უშიშროების კომისარი ნიკოლაი ეჟოვი საკუთარ თავს მზვერავად მიიჩნევდა, თუმცა საზღვარგარეთ მხოლოდ ერთხელ გაემგზავრა და ისიც მეტად საეჭვო მიზეზით _ ალკოჰოლიზმისა და მამათმავლობისგან განსაკურნებლად. ეჟოვის უკანასკნელ წერილში, რომელიც მან სტალინს გაუგზავნა, ნათქვამია _ “დაზვერვის მთავარი ბერკეტი არის აგენტურულ-ინფორმატორული საქმიანობა”, ესე იგი, სხვა სიტყვებით, დაზვერვის საფუძველთა საფუძველი არის _ “ჩაშვება”. აი, ეს არის ამ საკითხის მთავარი არსი, საგარეო დაზვერვის არსებობა მიუთთებს საშინაო დაზვერვის არსებობაზე.
ნორმალურ ქვეყნებში ხელისუფლება საკუთარი ხალხის წინააღმდეგ ბრძოლას არ ახორციელებს, ესე იგი, მის წინააღმდეგ დაზვერვასაც არ აწარმოებს. კონტრდაზვერვა ტერორისტებს და ჯაშუშებს იჭერს, პოლიცია - ქურდების და მკვლელების წინააღმდეგ მოქმედებს, ხოლო დაზვერვა კი მოწინააღმდეგის შესახებ ინფორმაციის მოძიებას, შეკრებას და დამუშავებას აწარმოებს. აქედან გამომდინარე, როდესაც ნორმალური ქვეყნის მოქალაქე ლაპარაკობს დაზვერვაზე, მას მხედველობაში აქვს ბრძოლა უცხო ქვეყნის ჯაშუშების წინააღმდეგ.
80-იან წლებში ამერიკაში გამოვიდა წიგნი “კგბ - რუსეთის თვალებია”. ეს წიგნი მალევე ბესტსეელერი გახდა. სათაური მეტად მყვირალა და აშკარად სულელურია. დასავლეთის ქვეყნების წინააღმდეგ კგბ-დან ათი ათასამდე მზვერავი მოქმედებდა, ხოლო იგივ კგბ-დან, საბჭოთა კავშირის ხალხების წინაარმდეგ _ მილიონობით მზვერავი. აქედან გამომდინარე, თუ ამ სათაურით ვიმსჯელებთ, ეს თვალები თავის ქალაშია შეტრიალებული.
ამ მხრივ რუსულ არმიაში უფრო ცუდი მდგომარეობაა. საარმიო დაზვერვის განყოფილებები, ბატალიონები, პოლკები, ბრიგადები, სადაზვერვო ცენტრები და მათ სათავეში გრუ, _ საარმიო დაზვერვის სისტემას წარმოადგენს. სამხედრო მზვერავისთვის ყველაფერი ნათელია. მან იცის, თუ ვის წინააღმდეგ აწარმოებს ბრძოლას. მაგრამ მეორე მსოფლიო ომის დროს მათ რიგებში იყვნენ ჩეკისტები. ისინი უფრო მეტს საკუთარი ხალხის წინააღმდეგ მუშაობდნენ. სამობილიზაციო შტაბებში ქვეყნის მასშტაბით მამრობითი სქესის მოსახლეობის შესახებ ბარათები ინახებოდა. ყველას, ადგილმდებარეობის მიხედვით ოფიცრები ჰყავდათ მიმაგრებული, რომლებიც მათ შესახებ დაწვრილებით ინფორმაციას ფლობდნენ. კომუნისტური სისტემა შიშს ეფუძნებოდა, ხოლო შიში კი - ჯაშუშთა, ანუ საშინაო დაზვერვის არსებობას.
ამჟამად კომუნისტური წყობისგან თითქოს რუსეთიც განთავისუფლდა, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, საზოგადოებრივი მართვის მექანიზმი იგივე დარჩა. საზოგადოება მეოცე საუკუნის განმავლობაში ჩამოყალიბებული შიშის გამო კვლავ გათიშულია, ხოლო ძველი პროფესიონალი, დისციპლინირებული, “დამნაშავეთა” არმია მზად არის საკუთარი ხალხის წინააღდეგ ბრძოლა კვლავ განაახლოს.
No comments:
Post a Comment